“Wetenschap wil niet investeren in ‘wonderpil’ tegen menstruatiepijn” kopte De Morgen verleden week. Er valt enerzijds te weinig aan te verdienen en anderzijds worden vrouwen te weinig serieus genomen door gynaecologen omdat ze te weinig klagen. Wat. Een. Voorzet.
Dat ik gek ben, slingert hij me in het heetst van de strijd naar het hoofd. En dat hij er niet aan denkt dat nog één enkele dag te aanvaarden. ‘Twee weken per maand, Inke, dat is de helft van je leven! Besef je dat wel goed? Dat pik ik niet. En daar zou je voor jezelf ook beter iets aan doen.’ En weg is hij.
Die discussie gaat over mijn gedrag wanneer ik ongesteld ben. Hij heeft het er moeilijk mee en dat begrijp ik. Niettemin hakken zijn woorden er stevig in. Als ik hem terug wil, kan ik weinig anders dan naar de gynaecoloog stappen. En ik weet dat die me anticonceptie zal voorschrijven. Op mijn zestiende ben ik met de pil begonnen wegens te veel last van de neveneffecten van mijn menstruatie. In die tijd deed ik aan competitiejudo. De pijn van mijn gespannen borsten maakte dat bijna onmogelijk. De gynaecoloog zei de pil, dus werd het de pil.
Rond mijn vierentwintigste ben ik met de pil gestopt om uiteenlopende redenen. Het was uit met mijn toenmalig vriendje, ik begon me vragen te stellen bij de ecologische impact van de vele miljoenen pilgebruiksters en ik voelde me vooral… minder. Aan de pil voelde ik me als zo’n pieptoon waarmee mensen sterven op televisie: vlak, monotoon, ongeïnspireerd. Grey’s Anatomy kijkers weten ongetwijfeld wat ik bedoel. Ja, ik had minder last van krampen, bloedingen en een gespannen boezem – de hele reutemeteut – maar ik voelde me ook minder ik, minder mens.
Samen met mijn natuurlijke cyclus leek ook mijn gemoedstoestand vrolijk de pan uit te swingen.
Stoppen met de pil had een – inmiddels – bekend gevolg: een verrassend effect op mijn libido. Ik werd een tijgerin. Geen enkele man ooit over horen klagen. Iedereen content, zou je denken. Op dit punt moeten we het echter over die mythische moodswings hebben. Samen met mijn natuurlijke cyclus leek namelijk ook mijn gemoedstoestand vrolijk de pan uit te swingen. Geen vlakke piep meer maar een heuse symfonie aan emoties. Het is erg fijn om met mijn intensiteit samen te leven als zich dat vertaalt in enthousiasme, vuur, tomeloze energie en een dito libido. Helaas, tot zover het voordeel uit ‘elk nadeel heb zijn voordeel’. Want de nadelen beperkten zich niet tot ‘humeurigheid’ (wat overigens een flagrant understatement is).
Ongeveer twee weken à tien dagen voor het begin van mijn menstruatie, begint het al. Allereerst heb ik soms buikpijn van mijn eisprong. For real. ’s Ochtends sta ik onuitgeslapen en met een hoofd vol watten op. Verkoudheden en andere minor health issues blijven hardnekkiger hangen. Ik krijg koortsblazen. Mijn borsten staan zo gespannen dat ik een grotere cup nodig heb. De pijn is vaak zo erg en de hele dag inherent aanwezig, dat ik geen beha meer kan verdragen. Ik heb een te grote eetlust of net helemaal geen eetlust. Ik ben lusteloos en echt dodelijk moe. Altijd moe. En ja, ik ben buitenproportioneel emotioneel. Kortom, mijn lijf is in babyfabriekmodus. Alle aandacht naar de baarmoeder. En wanneer die baarmoeder dan niet mag doen waarvoor ze ontworpen werd, neemt ze wraak. Echt, zo voelt het, die vreselijke krampen. Wraak. Een mens zou van minder geïrriteerd geraken.
De man aan het begin van dit stuk, had dus wel enigszins een punt. Granted. Alleen was ik er na al die jaren wel achter welk effect hormoonhuishouding op mijn gedrag had. Ik wist dat ik soms onredelijk en over-emotioneel kon reageren en probeerde daar rekening mee te houden. Niet meteen reageren, rationaliseren, excuseren enz. Dat lukte aardig. Maar blijkbaar niet aardig genoeg.
Een mens zou er bijna naar de menopauze van beginnen verlangen.
Dus komt een vrouw bij de gynaecoloog. Of ik wat aan die symptomen kan doen? ‘Ja’, zegt ze (*tromgeroffel*), ‘je kan de pil nemen.’ (*pling*) Seen it, been there, burned the t-shirt. Iets anders? ‘Ja’, zegt ze, ‘je kan een hormoonspiraal nemen. Dat geeft veel minder hormonen af dan de pil.’ Zo gezegd, zo gedaan. Om een lang verhaal kort te maken: de man komt nooit meer terug, het effect van zelfs zo’n lichte dosis hormonen blijft een invloed op me hebben (beeeeeeeeep) en na een jaar heb ik ook de spiraal er laten uithalen. Geen tinnitus van de baarmoeder meer voor mij.
Op vandaag is het al een aantal jaren geleden dat ik met mijn hormoonhuishouding heb gerommeld en – u mag dat gerust weten – it sucks. De symptomen worden erger met de jaren, wist de gynaecologe me onlangs te vertellen. Een mens zou er bijna naar de menopauze van beginnen verlangen. Nu, ik begrijp dat veel vrouwen daar niet zo veel last van hebben als ik. Noch van de symptomen, noch van een hormonaal contraceptiemiddel. Overigens is de stelling dat je libido afneemt door pilgebruik, uiterst omstreden. Gelukkig lijken er nog een drietal zekerheden in het leven van een vrouw te bestaan.
1/ hormonale contraceptie heeft een invloed op je testosterongehalte,
2/ de gevoeligheid voor testosteron is bij vrouwen een individueel gegeven en
3/ het onderzoek naar menstruatie-gerelateerde ongemakken is om van te huilen (en daarvoor moet je geeneens last hebben van PMS).
Het wordt tijd dat de helft van de wereldbevolking krijgt waar ze recht op heeft, beste farmaceutische industrie.
Al twintig jaar klop ik op deuren van gynaecologen om hulp te vragen voor zware peri-menstruele symptomen. Allemaal, zonder uitzondering, willen ze me aan de pil. Ja, dat klopt: ik vraag pijnbestrijding, zij geven anticonceptie. Wanneer duidelijk wordt dat ik geen hormonale oplossing wil en ook uitleg waarom, worden mijn argumenten samen met mijn symptomen lacherig van tafel geveegd. Al minstens vijftien jaar zeg ik dat ik om verschillende redenen vermoed dat ik een ietwat hoog testosteron-gehalte heb (don’t ask). Hoewel ik daarnaar vraag, heeft nog niemand dat tot op heden onderzocht. Ze vinden me allemaal bijzonder amusant, die gynaecologen. ‘Ik vind dat altijd zeer moedig, van die vrouwen die liever bloeden’, kreeg ik tijdens mijn laatste gynaecologisch consult te horen. Liever bloeden? Pardon your French?
Ik was klaar om me erbij neer te leggen maar de man die me gek verklaarde, had gelijk. Dit gaat niet over een paar ‘ongemakjes’ of beperkt zich niet tot de eigenlijke menstruatiepijn. Dit gaat om afzien en verminderde levenskwaliteit, elke maand, de helft van de maand, voor nog een slordige twintig jaar. Dat is wraakroepend. Het wordt tijd dat patiënten als ik au sérieux worden genomen, beste gynaecologen. Het wordt tijd dat er een oplossing komt voor iets waar de helft (!) van de wereldbevolking mogelijks mee te maken krijgt, beste farmaceutische industrie. Menstruatiepijn is even echt als ‘man flu’ maar duurt een half leven langer. Wij zijn jullie babymakers, alleen al dat gegeven verdient wat meer respect. Doe er iets aan.
Beeld: Istock
41 reacties
Ps: ook voor de menopauze kwaaltjes zou teunisbloemolie goed zijn dus blijf t innemen
Bij mij was al jaren ook de levenskwaliteit voor de helft van de maand zwaar gezakt dat ik verlangde naar de menopauze en aan de pil wilde, maar ik ging eerst op zoek naar iets natuurlijks en ging dat eerst uitproberen. Met veel succes neem ik teunisbloemolie vanaf de 15de dag tot dag 28 (vanaf begin menstruatie te tellen) – zalig om terug volop te kunnen leven! Ook twee weken voor mijn menstruatie! En dit op een natuurlijke manier 🙂 heb een paarcdqgen voor mijn menstruatie nog wel last, maar veel minder. Menstruatie komt ook regelmatiger!
Ik heb onlangs bio fotonen therapie ontdekt. Had pre menopauzale klachten. En weg zijn ze. Kruisbestuif homeophatie, accupunctuur etc. Verandert de frequenties in je systeem. Zoek maar eens op, ik kan het niet zo goed uitleggen ;-)…
Acupunctuur! en dat wat ik las van ‘voedingsgewoontes eens wat van dichterbij bekijken’ toch niet te snel aan de kant schuiven… ik merk het zelf vooral met alcohol, en ken iemand die als ze veel suiker, geraffineerd voedsel en alcohol eet, slingerziek is tijdens haar maanstonden, en een stuk beter als ze daar goed op let. En verder, blijven zeggen. Zovelen weten écht niet wat het is hé, maanstonden hebben (en alles ervoor). Pfieuw
Ooit gedacht aan acupunctuur en (chinese) kruiden?? Garanties kan ik niet geven, maar ik ben ervan overtuigd…. na eenzelfde zoektocht enkele bahandelingen en niet al te smerige thee te hebben gedronken….. mooie cyclus, slechts nog maar een uurtje voordat het losbreekt buikpijn (maar hanteerbaar). En veel minder moodswings…. ook slechts maar 1 dag vooraf en de 1e dag ipv 10-14 dagen….. libido gezond in mijn beleving. Echt een wereld van verschil!! Van gillend, rollend en kruipend over de grond gaan en minstens 3 tot 5 dagen letterlijk uitgeschakeld zijn van pijn vermoeidheid en emotie…. tot een normaal functionerend mens. Kortom volledig herkenbaar het verhaal maar aangezien noch hormonen noch chemische troep welkom zijn in mijn lijf was ik al gauw toegewezen op de natuurgeneeskunde ik heb voor chinese geneeskunde gekozen en nu natuurlijk gezond ? echt hoor…. kost wat tijd en doorzetting (thee) maar het is me dubbelen dwars waard geweest! Wat een verademing!!! Succes voor alle vrouwen. Die hetzelfe hebben.
kan je mij zeggen naar welke chinese geneesheer je geweest bent aub?
Ik vind dit een erg moedig en interessant stuk; Inke, jouw eerlijkheid verdient heel veel erkenning. Over het onderwerp schrijven blijft niet eenvoudig, aangezien het zo persoonlijk en intiem is. Ik wil dus ook absoluut geen afbreuk doen aan jouw individuele verhaal. Maar (daar komt hij :)) zelf vind ik het anti-hormonendiscours soms wat gevaarlijk. Ikzelf zit al jaren goed met hormonale anticonceptie (zes jaar ongeveer), eerst met de pil en nu met de vaginale ring. Ik had sowieso weinig klachten voor ik aan de pil ging, maar toch was het alsnog een verbetering (minder acné, van 7-10 dagen naar 5-6 dagen ongesteld, en mijn cyclus die nu helemaal klokvast is en die daarvoor behoorlijk grillig was). Wat niet wegneemt dat het bij momenten toch wat zoeken was: zo had ik op een bepaald moment een pil die inderdaad weinig goeds deed voor mijn seksleven en me wat meer pijnklachten gaf, maar een alternatief heeft dat verholpen. Ik moet er wel bijzeggen dat ik nooit seksueel actief ben geweest zonder hormonale anticonceptie, dus de impact op mijn libido kan ik niet vergelijken. Maar als ik terugdenk aan het eerste anderhalf jaar met mijn lief, weet ik vrij zeker dat een verminderd libido helemaal niet aan de orde is… Nu is het allemaal wat minder, maar dat heeft met een heleboel andere dingen te maken: van allebei studenten met bakken vrije tijd naar een fulltime werkend leven, een ijzertekort hier en daar en de daarmee gepaarde periodes van vermoeidheid (wat de pil ook deels ten goede beïnvloed heeft, aangezien mijn bloedingen nu minder zwaar zijn), het voorbijgaan van de honeymoon phase… Ook mijn gevoelsbeleving is niet veranderd voor zover ik kan inschatten.
Uiteraard is elk verhaal anders, maar laten we bestaande middelen niet massaal demoniseren. Voor veel mensen werkt het goed, en/of lost het zelfs een heleboel hormoongerelateerde problemen op (migraine, acné, zware ongesteldheid, PMS-klachten) zonder (noemenswaardige) bijwerkingen. Ze zijn gewoonlijk het resultaat van jaren grondig onderzoek en een halve eeuw gebruikservaringen. Nogmaals, individuele verhalen zijn uiteraard anders, en sommige mensen zijn wel degelijk niet gebaat bij een bepaald voorbehoedsmiddel; zoveel is duidelijk. Maar ik merk dat dat erg wordt doorgetrokken: sommige vriendinnen zien de pil als oorzaak van bepaalde problemen waar ze mee worstelen (vooral juist heel emotioneel zijn) en stoppen er dan ook mee, maar dan blijkt dat het vaak niks oplost.
Dat dus :). Anyways, voor Inke en de vrouwen hier in de comments die wel heel erg worstelen met onze hormonenmachine: jullie zijn wel keimoedig, en ik hoop dat er snel een oplossing komt!
Beste Inke,
Als ik je mijn verhaal moet vertellen ben ik twee dagen bezig… Ik loop nu al 18 jaar naar artsen (mijn huidige vriend is een arts en snapt er zelf niks van), ben bij professoren geweest, gynaecologen, homeopathie, vitaminen, de pil (die ik absoluut niet kon verdragen), de minipil, een hormoonspiraal, vaginale ringen… Alles wat er maar op de markt is heb ik geprobeerd. Tot ik op een dag een artikel las van een verpleegkundige uit Nederland die zich op dit onderwerp had toegelegd. Via haar aanraden ben ik Duphaston, een progesteronpreparaaat, beginnen slikken en ik voelde mij meteen beter. Na een tijd ben ik er mee gestopt omdat ik rustiger was en geen relatie meer had maar mijn klachten kwamen terug. Ik had letterlijk nog 7 goede dagen per maand en de andere dagen waren er van miserie. Klachten van pijnlijke borsten, opgezette buik, niet meer kunnen wandelen of fietsen, pijn bij het vrijen, emotionele buien, ruzie maken, uitvliegen tegen de kinderen… Noem maar op. Één voordeel had ik… Mijn libido was rond mijn ovulatie zo hoog dat ik heel de dag zin had in seks! Om een lang verhaal kort te maken: nu heb ik een gynaecoloog gevonden die ten minste begrip heeft voor mijn probleem en een partner die er ook begrip voor heeft omwille van zijn medische kennis. Ik slik nu elke avond 1 capsule Utrogestan 100 mg, een natuurlijk progesteron en mijn klachten zijn veel minder… Maar mijn libido ook. Ik noem het kiezen tussen de builen en de pest… Ik ben rustiger, reageer niet meer zo emotioneel en mijn fysische klachten zijn ook minder…. Als ik je artikel lees herken ik het enorm! Ik hoop dat je uiteindelijk ook iets vindt dat je helpt, ik ben hier goed mee maar misschien een ander niet… Veel succes!.
Gelukkig hebben mijn gynaecologen en huisarts me altijd heel serieus genomen. Ik had altijd erg veel last van mijn maandstonden (al was het zeker niet zo erg als bij jou, amai, lijkt me echt erg), maar ik stond ook niet te springen om weer aan de pil te gaan. Uiteindelijk heb ik toch de minipil geprobeerd en ben daar enorm tevreden over. Al meer dan een jaar niet meer ongesteld, geen pijn, ziektedagen of pms meer, geen bijwerkingen. Schijnt wel dat elke vrouw er anders op reageert, maar mijn leven heeft het tot nu toe fel verbeterd.
Ik overweeg een vasectomie, om al die pillen-manie een halt toe te roepen. Mijn vrouw drukte haar bezorgdheid uit over de (mogelijk) pijnlijke gevolgen als ze zou stoppen met de pil. Misschien kan zo’n middel ons helpen. Ik zou het alvast verwelkomen.
Mijn vrouw had vroeger hevige menstruatiepijnen. Deze zijn gelukkig iets minder tegenwoordig, maar ik herinner me onze hulpeloosheid om die situatie nog goed. Thé, warm badje, het leek allemaal weinig uit te maken. De massages die ik stevast gaf bleken maar een pleister op de wonde… Maar het hielp “ons” wel denk ik. Hoe dan ook, zo’n middel zou welkom zijn.
Mijn enige bedenking bij het artikel van de Morgen is die alemene verwijzing naar “die wetenschap”, alsof al die wetenschappers in labojassen verantwoordelijk zijn. Ik kom zelf uit een wetenschappelijke achtergrond en dan bedenk ik.. Goh.. al die wetenschappers. Ik zie mijn professor in Software Design (ze is in de running om rector van de VUB te worden btw), mijn prof elementaire fysica en zelfs Frank Deboosere wat beteuterd kijken naar die beschuldigende vinger. Misschien kunnen ze er iets aan doen… zoals reporters leren een onderscheid te maken tussen wetenschap en farmaceutische bedrijven.
Mooie comment, toen ik er nog last van had zocht mijn lief ook altijd mee naar een oplossing en dat was al een hele steun.
En het klopt wat je zegt ivm de beschuldigende vinger naar ‘de wetenschap’. Plus, diezelfde ‘wetenschap’ heeft toch ook al heel veel voor vrouwen gedaan. Er wordt nu vaak negatief geschreven over de pil, maar voor veel vrouwen is het ook een zegen geweest.
Finally! Hij zat ook al in mijn pen, deze pleidooi.
Fei aan pil = platte kaas
Fei aan pil = te veel oestrogeen = pigmentvlekken (funnnn, die blijven een beetje langer dan de gemiddelde puist waartegen de pil zogezegd een wondermiddel is)
Fei aan de koperspiraal (die zonder hormonen) = elke maand een beetje sterven. PIJN mensen. PIJN. En jawel bloeden als een geslacht rund, maar vooral die uiteenrijtende pijn van het gedrocht in mijn buik dat niet flexibel is en dus tegen trekt, alsof de gewone krampen al niet erg genoeg zijn.
En welke sadist hield deze wonderpil tegen? Ik wil die anders wel eens het equivalent van deze maandelijkse marteling doen voelen…
Iedere vrouw is anders, maar die pijn, hoe groot of klein dan ook kennen we allemaal.
Bij mij begon het ook heftig te worden, zo erg dat ik een week in de maand wel kon functioneren. Na verschillende soorten pillen, wilde ik het opgeven, totdat ik een Russische vrouw tegen kwam. Op een of andere manier kwamen we op het onderwerp en zij gaf aan de prikpil te nemen. Dus moest ik het proberen! Om elke 3 maanden een spuit laten zetten en dat doe ik nu voor jaren. Op dit moment kan ik niet meer mee praten met mijn vriendinnen als het gaat om welk merk het beste is bij de kruidvat of wanneer het weer begint, want ik heb al jaren geen menstruatie gehad. Mijn gynaecoloog zei dat er geen verdere nadelen aan zitten, totdat ik zwanger wil worden. Bij het stoppen van de prikpil, kan het 6 maanden tot een jaar duren voordat je zwanger kan raken, maar daar zijn we nog niet mee bezig.
O Inke, wat ben ik blij dat je dit artikel net vandaag publiceert!
Ik belde vandaag mijn man van op het werk met de mededeling: het is weer gepasseerd voor deze maand, ik heb mijn regels! Hij kon niet anders dan een diepe zucht slaken en zeggen: hehe, oef!
Ik heb een tweetal jaar geleden alle hormonale brol de vuilbak ingekieperd. Sindsdien doe ik niet anders dan jubelen: Ik Heb Terug Emoties! Met Alles Er Op en Er Aan! en Een Libido! Toen had ik nog niet door dat de roetsjbaan niet altijd omhoog gaat, maar ook weer de dieperik in. En ja, het wordt naar mijn gevoel elke maand erger (ik ben nu 35 en heb twee kinderen van 8 en 6 jaar). Maar zodra mijn regels daar zijn, ben ik het snel vergeten en weer een drie- à viertal weken ‘gerust’.
Ik ben nu op het punt aanbeland dat ik twijfel om terug te starten met de pil. Maar… Mijn man vindt me geweldig zoals ik ben, met alles er op en er aan (die vreest natuurlijk dat mijn libido mee de diepvries ingaat wanneer ik opnieuw start met de pil! ?). En ik twijfel of ik wel echt helemaal mezelf ben, met pil. Als alle emoties weer vlakker zullen worden, ik weet niet of ik daar wel naar terugwil.
In feite zou ik een dag of drie per maand van de aardbol moeten kunnen verdwijnen, want tijdens die drie dagen doe ik niet anders dan overal brokken maken. Het is niet zo dat ik hysterisch word. Het is meer in het genre van impulsieve en emotionele sms’en en mails sturen, ook op het werk, constant ontploffingsgevaar en in staat om te breken met alles en iedereen (en liefst met degenen die me het meest nauw aan het hart liggen, wat dacht je anders), elke maand bijna ontslag nemen, goesting om iemand de kop in te slaan… Op de ergste momenten krijg ik zelfs, gelukkig niet in die mate dat ik domme dingen zou doen, doodsneigingen. Best wel eng, maar ik kan het wel plaatsen, net omdat ik weet dat het van voorbijgaande aard is.
Ik ga het hier zeker blijven opvolgen, om tips te lezen om op een zo natuurlijke manier vrolijk richting menopauze te fietsen! Let the beast go! ?
Erg. Herkenbaar. Die overhaaste beslissingen enal: jep jep jep. En wat een fijne man moet jij hebben, joh!
Oh, dat had ik ook, die pms. Elke maand wel een hysterische huilbui, niet weten waar gebleven met mezelf, in staat om de meest impulsieve beslissingen te nemen (ontslag, boze mails naar vrienden…), alles heel zwart zien. Tot ik dan een dag later ongesteld werd en besefte: natuurlijk, dat was het. Ongelooflijk toch eigenlijk, die hormonen!
Dokters zeiden tegen me ” elke vrouw heeft wat last tijdens de menstruatieperiode, maak je geen zorgen”. Ik maakte mijn gynaecoloog duidelijk dat ik niet gewoon wat pijn had. Kon zelfs niet meer functioneren van de pijn. Hij antwoordde ” neem dan wat sterkere pijnstillers hé of ga terug aan de pil of hormoonspiraal”, en voila opgelost voor hem. Momenteel ben ik 33 jaar, en al sinds het begin van mijn menstruatie voelde ik dat er iets écht niet OK was. De klachten werden alsmaar ernstiger. Ik diende vaker en vaker enkele dagen thuis te blijven van m’n werk. Totdat ik onafhankelijke wetenschappelijke literatuur begon te verslinden over functionele geneeskunde: de geneeskunde die niet de ziekte behandelt, maar de ziekte, en naar het volledig lichaam kijkt, en de oorzaak behandelt. Ik begon in te zien dat de pil, hormoonspil, pijnstillers, hormoonbehandelinge, ed. loutere symptoombehandeling zijn. Pijn, PMS klachten, onregelmatige menstruatie, …. zijn alarmsignalen van jouw lichaam om te zeggen dat jouw lichaam in disbalans is, dat er intern iets niet pluis is. Ik begon me erin te verdiepen, en vond een rode draad: chronische inflammatie, chronische stress & slechte werking van darmen & lever (o.a opstapeling van toxines ih lichaam door slechte werkend natuurlijk detoxificatiesysteem) liggen ad basis. Dit gaat trouwens op vr elke chronische welvaartsziekte. M.a.w: een lichaam dat niet in homeostase is, is een lichaam dat erg vatbaar is vr ziekte. Mijn focus was dus om m’n lichaam terug in balans te brengen. Via de natuurlijke weg is me dit gelukt. Ik heb geen menstruatiepijn meer, geen dipje qua energie, geen pijnlijke borsten, enzovoort, en ook m’n andere symptomen en gezondheidskwalen ( los van menstruatie) zijn ook verdwenen. De pharma hoeft geen wonderpil uit te vinden tegen pijnlijke menstruatie. De mens wil altijd slimmer zijn dan de natuur, en het warm water uitvinden. Is vr eigenlijk vr niks nodig als je de essentie begrijpt van hoe ons lichaam van nature werkt. Ik ben momenteel onafhankelijk van eender welke dokter of medicijn. Zalig! Laat je dus nooit wijsmaken dat “pijn” normaal is, en dat je ermee moet leven. Ik help nu al jaren mensen die chronisch ziek zijn, en met fantastische resultaten.
“Onafhankelijke wetenschappelijke literatuur”? Klinkt eerder als pseudowetenschap. In Mexico vind je ook klinieken die ziektes zoals kanker op natuurlijke wijze beweren te genezen, door je lichaam te zuiveren van toxines . Toxines waarvan niemand ooit kan uitleggen wat ze nu precies zijn, waar ze vandaan komen en hoe ze ons lichaam beïnvloeden. Fijn voor wie zich daar goed bij voelt, net iets minder fijn voor de kankerpatiënten die wegteren omdat ze geloven dat veel fruit eten hen zal helpen de kanker te verslaan. Hier een beetje meer info voor wie vragen heeft bij die toxines: https://www.sciencebasedmedicine.org/the-detox-scam-how-to-spot-it-and-how-to-avoid-it/
Ook lachen dat je menstruatiepijn beschrijft als een chronische welvaartsziekte. Dus vrouwen zijn pas de laatste 100 jaar met pijn beginnen kampen? Natuurlijk zal je je over het algemeen beter voelen wanneer je gezonder leeft, goed eet, veel beweegt, je niet overwerkt. Maar dat is helemaal geen garantie om niet ziek te worden, of niet iedere maand last te hebben van buikkrampen.
En hoe breng je je lichaam terug in balans heb het ook allemaal stress al jaren, darmen werken niet goed, ook gestopt met de pil door kwalen nu heb ik 3 weken maandstonden telkens en humeur is ook op en af
ik had ook zo’n last van mijn regels (nu niet zo erg als jij, maar kom) en vooral die borsten! janken van de pijn 3 weken per maand. dokter heeft me toen pillen van lavendel en teunisbloemolie aangeraden (vrij verkrijgbaar bij de apotheek, niet goedkoop maar hun geld waard). Ik kom niet meer op de naam… mss dat het ook helpt tegen de rest van je problemen? mijn advies: eet wel meteen iets na ze te nemen, want die dingen gaan slecht binnen en als je niet oplet heb je de hele dag boeren met lavendelsmaak. geen aanrader!
Ik heb ooit eens van een gynaecoloog te horen gekregen dat “de klachten soms verdwijnen na de geboorte van een kind”. Als dat geen motivatie om eraan te beginnen is *ahem*
Dat was inderdaad bij mij het geval. Niet dat dat advies me vooraf hielp, hoor. En het heeft me niet aangespoord om sneller zwanger te worden.
Al 6 jaar ‘rust’ al beginnen de borsten toch elke maand weer meer pijn te doen (of beeld ik me dat in?). Eczema is ook volledig verdwenen (hout vasthouden) dankzij mijn zwangerschap.
Damn inke.
Mijn man zegt dat hij 2 weken per maand een fantastische vrouw heeft.
Ik zoek al jaren naar een oplossing voor die handicap. Het is geen wetenschap, de vrouwelijke hormonenhuishouding, toch wordt het verkocht als één. Maar dan één waar niet oorzakelijk in geïnvesteerd wordt.
Hormoonyoga helpt echt. Maar hakt zo’n hap uit je dag. Maar ik kon in die periode mijn hormoondosering beïnvloeden. Xxx dankje om dit te schrijven
vrouwen
allemaal verschillend
allemaal helden
daar kan geen pil tegen op!
Zoek voor jezelf, elke maand opnieuw, een comfortabele verwenperiode…
(ik dook onder, letterlijk!)
want ooit komt ook de menopauze
alweer een emotionele en lichamelijke rollercoaster
en dan zoek je weer naar andere pillen…
dus blijf ik onderduiken 😉
en vermijd zo de chemische afhankelijkheid
vrouw zijn is top
go
Volledig herkenbaar… Sinds 8 jaar een koperspiraal nu waarvan de laatste er blijkbaar uitgevallen was omdat er een groot myoom (vleesboom) in de weg zit (lees: zware maandelijkse bloedingen en volkomen uitputting nadien). De dagen voor mijn regels heb ik energie te over en kan ik alles aan (ik lijk wel manisch), de dagen na mijn regels ben ik een vod en kom ik met 10u slaap per nacht niet toe. Ik slik dus ijzerpillen e.a vitaminesupplementen om er een beetje tegen gewapend te zijn.
3 jaar geleden me nog eens laten overhalen door de gynaecoloog om een staafje in mijn arm te laten steken. Dit leverde 6 maanden constante bloedingen, een groot litteken in mijn arm, een bijna-depressie en een relatietherapeut op.
Ondertussen overleven we verder de moodswings, het zware bloedverlies (om het uur een menstruatiecup vol en dit gedurende 46dagen), de pijnlijke borsten, gezwollen onderbuik, … I wish I was constantly pregnant.
Jammer, ik worstel ook met mijn hormonenhuishouden.
Het is zo al een grote mannenwereld, waarom weer farmaceutisch gaan medicaliseren als het op te lossen valt met aanvaarding van ‘Het Vrouw Zijn’.
Dat het veel energie vraagt en dat daar iets aan gedaan moet worden, ja, maar dat valt niet op te lossen met een wonderpil. Aanvaarden van die schommelingen, emotionele buien hebben en hieruit geraken door te gaan wandelen of een goed boek te lezen of eens lekker te vrijen, dat is het wonder.
De vrouw is vrouw, met alles erop en eraan, dus de vrouw mag ventileren en mag doen wat ze wil en hoe ze het wil. En zolang jij niet aanvaard dat je ‘gek’ bent, zal die vriend van jou dat blijven naar je hoofd slingeren in het heetst van de strijd en zal ook hij het niet aanvaarden.
Je schrijft tof! Blijven doen!
Ik wil dat aanvaarden, I., geen enkel probleem. En ik vind inderdaad niet zelf dat ik gek ben, waardoor die relatie niet is blijven duren. Maar het blijft echt afzien, veel meer dan ik bij de gemiddelde vriendin hoor. Gaan wandelen, bijvoorbeeld, behoort niet eens tot de mogelijkheden. Ik wil tenminste een dokter die dat adequaat onderzoekt en me uitlegt waarom.
Jammer dat het voor jou niet werkt. Voor mezelf vind ik het hormoonspiraal “de” uitvinding van de eeuw!
Zo blij dat het bestaat, dus duim ik, voor bij wie het niet werkt, voor een soortgelijke oplossing , want wij baybmakers verdienen dat 🙂
Hell yea!
Hey,
Soortgelijke ervaringen bij mij. Maar voor mij heeft homeopathie heel veel balans gebracht. Ben nu in menopauze, en ook heel veel problemen, altijd dezelfde die geluk hebben 🙂 Maar ik vond plantaardige supplementen die fantastisch helpen. Ik zou zeggen probeer, en laat je niet ontmoedigen als het niet van de eerste keer lukt. Er is echt heel veel buiten de pharma industrie. Er zijn heel goede alternatieve artsen, en er zijn ook heel wat informatieve sites op internet, en zelfs die met een commercieel doel hebben soms goede info. Succes ermee.
Dank je, Lydia! Ook voor de tips. Was sowieso een piste die ik wilde bewandelen.
Ik maak effectief ook teveel testosteron aan (heb PCOS) en toen ik gene hormonen rommel wilde als oplossing, raadde mijn osteopaat teunisbloemolie aan voor mijn extreem pijnlijke, onregelmatige en langdurige maandstonden. Het hielp wel wat.
Ondertussen de beste remedie te pakken gekregen: ik ben zwanger en dus minstens 9 maanden geen maandstonden voor mij. Al mijn klachten zijn verdwenen 🙂
Dat herken ik ook, Esther. En voor wat het waard is: na de zwangerschap is mijn cyclus klokvast geworden. Proficiat!
Héél herkenbaar. Ik voel al aan mijn humeur ’s ochtends dat het ‘eisprong-tijd’ is, als in: ‘Alles is saai, ik kan niets, er zijn geen leuke dingen in mijn leven, enz.’ zonder nog maar van de onredelijke bijna hysterische woedebuien te spreken. Ook lichamelijk voel ik de eisprong: lichte buikpijn, steevast een verkoudheid, slecht slapen … Dit houdt aan/verergert tot de dag dat mijn menstruatie begint, dan is alles weer beter en ben ik weer vrolijk. Ik neem de pil al jaren niet meer (dezelfde redenen). Toen ik eens, voor een onderzoek, een maand Progesteron-pilletjes moest nemen, leek het wel elke dag PMS-feest. Nee, dank je, geen chemische hormonen meer voor dit lijf. En ja, het verergert met verouderen (nu 45), maar sinds ik doorheb dat die neerslachtige buien telkens meelopen met mijn cyclus kan ik het veel beter plaatsen, mijn man gelukkig ook (al is dat vast niet altijd makkelijk). En ja, eigenlijk kijk ik uit naar de menopauze …
Ojee 🙁 Courage, Alexandra!
Jammer genoeg ook geen ontkomen aan bij mij.. Terug aan de pil 🙁
Courage!
Een aanrader: probeer eens een degelijke Chinese accupuncturist. Zij pakken het probleem aan en brengen je lichaam en hormonen weer in balans i.p.v. te doen aan symptomenbestrijding. Gaat wat tijd en geld kosten (dat onze ziekenfondsen jammer genoeg niet helemaal terugbetalen want zij hebben een dealtje met de farmaceutische industrie), maar de moeite waard!
ja helemaal mee eens! en ik spreek uit ervaring!! samen met chinese kruiden die mn geweldige acupuncturist had besteld.
Daarnaast kan een orthomoleculaire arts je ook enorm helpen. Die gigantische symptomen worden vaak veroorzaakt door tekorten in je lijf. En zo een arts gaat op zoek nr die tekorten.
Ik spreek opnieuw uit ervaring!!
Interessant, dames. Dank je!
Hear hear.
Maar bij mij werd echt vastgesteld dat ik teveel testosteron aanmaakte. De aangereikte oplossing: de pil……