In Charlies vierde Bookzine kun je een reportage lezen over Anders Wonen. Over Joke en haar woonwagen en James die een leegstaand huis bewaakt. Mensen die dit doen uit drang naar vrijheid, financiële stabiliteit en uit een natuur- of gemeenschapsgevoel. Het zijn zulke mooie verhalen, dat we er nog meer met je willen delen!
Fotografe Katleen en redactrice Fei waren zo gebeten door de verhalen van mensen die het roer omgooiden om anders te gaan wonen, dat ze besloten uitgebreider te praten met Sigrid en Inge, die al enkele jaren op een woonboot wonen.
Ook zij zochten (en vonden) vrijheid. Tegelijk scoorden ze de perfecte mix van het bruisende stadsleven en de rust van op het water te wonen. Lees en droom verder! (Heb je het artikel over ‘anders wonen’ in het bookzine nog niet gelezen? Bestel het Bookzine hier of lees het online via Blendle).
De ark van Noah
De Noah, zoals de brasserieboot van Sigrid en haar partner Inge heet, is smaakvol ingericht. Geen wonder: Sigrid is binnenhuisarchitecte. Zij verbouwde de boot van lasnaad tot patrijspoort.
De boot is gelegen in Gent, achter het gebouw van de Post, niet ver van het nieuwe Dok Noord project. Een verborgen, drijvende oase van rust en lekkere quiches. Dit deel van de vaart werd kortgeleden verkeersvrij gemaakt. Woonboten liggen aangemeerd aan de ene kant, de Noah en weldra vier andere boten, aan de andere kant, waar de commercieel uitgebate woonboten mogen liggen.
Twee boten, twee meisjes
De Noah, vroeger de woonboot van Sigrid, wordt momenteel uitgebaat als drijvende lunch- en aperobar. Bovendeks is er een heerlijk terras met ruisende bamboe en houten meubels. Benedendeks vinden we de keuken van Inge, knusse zeteltjes en lange tafels waar er gezellig kan worden geluncht of getokkeld op de laptop.
Sigrid en Ingrid werden een koppel dankzij hun voorliefde voor wonen op het water. Sigrid: “Ik kocht mijn boot in 1999. Ik doopte haar de ‘Simple S’. De boot van Inge lag aan de overkant van het water en we spotten elkaar dikwijls op het dek van onze boten. Op een dag zwaaiden we eens. En zo is het begonnen.”
Op mijn dakterras kon ik de hele stad overzien. Dàt is wonen voor mij.
Sigrid woonde op een boot omdat ze iets bijzonders wilde, een woning die een beleving was. “Ik woonde vroeger in een appartement van 35 vierkante meter. Het voelde als een berghok, maar ik had wel een joekel van een dakterras. Ik kon de hele stad overzien. Dàt is wonen voor mij. De omgevings- en belevingsfactor is veel belangrijker dan de eigenlijke woning.”
Sigrid heeft ik niet graag het gevoel aan iets ‘vast’ te hangen. “Met een boot kan je weg wanneer je wil. Het was ook nooit het plan om iets anders te doen met de boot dan er simpelweg in wonen. Maar kijk, ik heb altijd gezegd: ik volg mijn boot. En ik zie wel waar die mij brengt.”
En haar boot bracht Sigrid naar Inge. Inge was tot voor kort cameravrouw. Ze leidde een hectisch leven vol files en deadlines. Slechte catering en filestress duwden haar een nieuw pad op. Ze wilde lekker en vers eten maken. En ze wilde bovenal ‘iets anders’. Zo kregen Sigrid en Inge het idee om samen de ‘Simple S’ om te bouwen tot lunch- en aperoboot ‘de Noah’. En dat deden ze.
Het reilen en zeilen
Hoe werkt dat, zo’n drijvende brasserie? De Noah is aangesloten op het elektriciteitsnet, via een kabel op de kade. Drie tanks van elk 3000 liter zorgen voor drinkwater en via een waterzuiveringssysteem pompt de boot gezuiverd kanaalwater binnen dat vervolgens dient als spoelwater.
De motor start en de Noah kan dus varen, weliswaar aan het tempo van een heel erg oude slak. Sigrid heeft een vaarbewijs, maar doet liever beroep op een schipper om met de schuit te varen. Er ligt 70 ton ballast in de buik van het beest. Zo ligt de boot veertig centimeter dieper en komt de schroefas onder water te liggen. Dat vaart beter.
De keuring kost al gauw €7000. En dat is in het beste geval, als je boot geen grote mankementen heeft.
Naast een boot, heb je natuurlijk ook een ligplaats nodig. Idealiter koop je boot en ligplaats samen, maar dat is geen sinecure. “Er zijn meer boten dan ligplaatsen”, aldus Sigrid. Je huurt een bepaald aantal vierkante meter water, voor een bepaalde duur.
De Noah heeft bijvoorbeeld een concessie voor de komende twaalf jaar. Wat daarna? “Daarna dien je opnieuw een aanvraag in. En die aanvraag moet vergezeld gaan van een aantal bewijzen om te laten zien dat je aan de voorwaarden voldoet. De boot moet over een attest beschikken, net als bij een auto, verzekeringen moet in orde zijn, de boot mag niet onherkenbaar verbouwd zijn…”
Elke vijf jaar moet een woonboot naar het droogdok voor keuring en onderhoud. Dan krijgt de boot een vlakrapport, wat nodig is om een ligplaats te kunnen aanvragen. Deze keuring kost al gauw €7000. En dat is in het beste geval, als je boot geen grote mankementen heeft.
Prijskaartje?
Sigrid kocht de boot in 1999 voor €40.000, als een geraamte. Na de verbouwingen, onderhoud en de inrichting, schat ze dat ze zo ongeveer aan de prijs van een gemiddeld huis zit: rond de €250.000 – €300.000. Tel daar de kosten van regelmatig onderhoud en die van het vijfjaarlijkse vlakrapport bij op, en de gewone bijdragen aan de provincie, belastingen en verzekeringen. Wonen op een boot is dus niet goedkoper dan wonen in een huis, maar Sigrid relativeert dit ook meteen: “Wie een huis heeft met een tuin, heeft ook kosten. Een huis op zich vraagt ook om onderhoud. De kosten van het vlakrapport zijn, denk ik, daarmee te vergelijken.”
Met de kajak peddelen naar je werk
Die beleving waar Sigrid zo van houdt, die is zijn prijs meer dan waard. Benedendeks zitten ze bijna op ooghoogte met het water, dat deint en klotst. Er dobbert een meeuw voorbij. Een rustgevende, andere tijdsbeleving krijg je er gratis bij.
Sigrid en Inge nemen de voetgangersbrug Batavia of occasioneel de kajak. Van de boot van Inge, waar ze wonen, naar hun werk op brasserieboot Noah. Wanneer ze wensen, slapen ze een nachtje op de Noah, want die heeft nog een kajuit.
We hebben het beste van twee werelden. We leven tussen het land en het water.
“We zitten dicht bij het centrum en helemaal van niets of niemand geïsoleerd. Maar aan het einde van de dag, komen we hier,” glimlacht Sigrid, “het beste van twee werelden. We leven tussen het land en het water.”
Heeft de vrouw des boots nog raad te geef voor wie van een leven op het water droomt? “Koop een goede boot”, benadrukt Sigrid, “laat hem goed nakijken voordat je koopt. En verder: go with the flow.”
Schrijf je reactie