Op 8 maart leggen vrouwen in meer dan 30 landen het werk neer in solidariteit met vrouwen uit de hele wereld die vechten voor gelijke rechten in een International Women’s Strike. Ook België doet mee. Onder het motto Solidarity is our Weapon komen we op tegen het het fysieke, verbale, economische en morele geweld gericht naar vrouwen. Voor de bescherming van onze rechten, onze vrijheid, onze veiligheid, onze gezondheid en onze kinderen.
Goed idee, hoor ik je denken, maar moet ik daar nu echt aan meedoen? Er gaat de laatste tijd geen week voorbij of er wordt ergens een protestactie georganiseerd. Het zijn inderdaad drukke tijden voor activisten. Protestacties zijn als het ware de nieuwe brunches. En de cynicus in jezelf haalt misschien zijn schouders op voor zoveel marsen, stakingen en protest. Binnen is het veiliger en je kan er geen mal figuur slaan. Wij proberen aan de hand van vijf vragen je twijfels weg te nemen.
1. Heeft dat wel effect, al dat protest?
Ja. De Women’s March werd door vele mensen het meest hoopgevende moment van de voorbije maanden genoemd. Miljoenen vrouwen en mannen voelden zich die dag minder alleen en verslagen. Minder machteloos en verloren. Ik kan me zelf niet herinneren wanneer een gebeurtenis me nog zoveel moed en energie gaf. Het bevestigt het idee dat je niet alleen staat in je gevecht, met je twijfels en angsten. En het geeft hoop en nieuwe energie. “Uit protest komt actie voort en uit actie komt verandering voort”, aldus redactrice Elizabeth.
“Uit protest komt actie voort en uit actie komt verandering voort.”
In de VS heeft het protest alvast een boel vrouwen wakker geschud. Sinds de verkiezingen hebben 13.000 vrouwen besloten om in de politiek te gaan en een wezenlijk verschil te maken. Stephanie Schriock, voorzitter van Emily’s List, dat trainingen organiseert om vrouwen voor te bereiden om politieke functies op zich te nemen, zag een explosie van aanvragen de voorbije weken. “I think you’re going to see a new generation of women leaders rise up and change this country.”
Protestactie tegen de verstrenging van de abortuswet in Polen
2. Waartegen wordt er precies geprotesteerd?
In Argentinië wordt elke dag 1 vrouw vermoord, de zogenaamde femicides. In Ierland is abortus onder invloed van de katholieke Kerk streng gelimiteerd, zelfs in gevallen van verkrachting of incest. In de VS is een man die opschepte over seksuele aanranding tot president verkozen. De deelnemende landen uitten de pijnpunten van hun land in ‘voices‘. Je kan ze hier lezen.
We mogen geweld tegen vrouwen nooit normaliseren.
Wereldwijd liggen vrouwenrechten nog steeds onder vuur. We hebben deze dingen al zo vaak gehoord dat we er bijna aan gewend zijn geraakt, we hebben geweld tegen vrouwen genormaliseerd. Maar dat mogen we nooit laten gebeuren. 8 maart, Internationale Vrouwendag, is hét moment om te tonen dat je solidair bent met vrouwen die elke dag vechten voor rechten die wij al grotendeels verworven hebben, maar die ons net zo snel weer afgenomen kunnen worden.
3. De strijd in België is toch allang gestreden?
Dat lijkt zo. Want ja, we hebben stemrecht, (voorlopig nog) zelfbeschikking over onze reproductierechten en er studeren voor het eerst in onze geschiedenis meer hoogopgeleide meisjes af dan jongens! Hoera voor dat! Toch is volledige gendergelijkheid nog ver weg. Een paar feiten:
- Elke dag worden er in België bijna 100 mensen verkracht, waarvan de overgrote meerderheid vrouwen zijn. Slechts 4% van de daders wordt veroordeeld.
- De loonkloof is nog steeds alive and kicking. Vrouwen in loondienst verdienen zo’n 10% minder dan mannen voor dezelfde job. Bij zelfstandigen verdienen mannen de helft meer dan vrouwen.
- Vrouwen zijn oververtegenwoordigd in de Belgische armoedecijfers, vooral alleenstaande en gepensioneerde vrouwen.
- Vrouwen met een migratie-achtergrond staan in België vaak in de marge van de marge. Samira moet haar naam veranderen in Cécile om aan een job of een appartement te geraken.
- Slechts 24% van alle mensen die we horen en zien in de media zijn vrouwen. Seksisme en onrealistische schoonheidsidealen zijn schering en inslag in films, reclame en televisieprogramma’s. Deze beelden beïnvloeden de ontwikkeling van het zelfbeeld van vrouwen van jongs af aan.
We zijn er dus nog lang niet. En je hiervan bewust zijn is het begin van actie.
4. Ik ben geen vrouw! Kan ik dan wel iets doen?
Ja, ja en nog eens ja. Deze actie voor vrouwenrechten is niet tegen mannenrechten. We strijden voor gelijke rechten voor alle genders. We nodigen mannen dan ook uit om ons te steunen en onze boodschap mee te verspreiden. Als we slechts de helft van de bevolking meekrijgen, zal er nooit iets veranderen. Deze manifestatie wil zo inclusief mogelijk zijn. Je kan als man mee staken, maar je kan je steun ook op andere manieren tonen. Door onze boodschappen te delen via sociale media. Door die grappende collega te vertellen waarom deze staking helemaal geen dom idee is. Door aan je vrienden duidelijk te maken dat feminist geen synoniem is voor mannenhater. We leven niet in verschillende vrouwen- en mannenwerelden. Elke man heeft een moeder, een zus, een lief, een dochter of een vriendin. Bovendien is al meermaals bewezen dat iedereen erop vooruit gaat als er gelijkwaardigheid is tussen de seksen.
Een koppel protesteert tijdens de Women’s March in Washington
5. Ik kan niet staken op 8 maart. Kan ik nog op andere manieren meedoen?
Uiteraard kan niet zomaar iedereen het werk neerleggen. Sommige vrouwen hebben het geld gewoon keihard nodig, voor anderen is de aanwezigheid op hun job te belangrijk. Daarom pleit de International Women’s Strike voor een open en vrije manier van actie voeren. Op de verschillende manieren van actie voeren komen we volgende week in detail terug, maar dit zijn alvast enkele opties: je kleedt jezelf in het zwart, je post een selfie met protestbericht op sociale media onder #internationalwomensstrike, je stelt een out-of-office in met een duidelijke boodschap, je boycot bedrijven die seksistische reclameboodschappen uitsturen. In Rusland hebben vrouwen onderling afgesproken om een sex strike te organiseren!
Zo. De redenen om geen actie te voeren zijn uitverkocht. We zien jullie op 8 maart!
Volg de eventpage voor meer info!
Volgende week: van een geniaal out-of-office bericht tot een krachtig protestbord: op deze manieren kan jij mee actie voeren.
Schrijf je reactie