Column

De onderbuiken hebben gesproken

De onderbuiken hebben gesproken

Dit is niet alleen de dag waarop ik aan mijn zoon van 7 moet uitleggen wat een president is, het is ook de dag waarop ik hem moet toelichten wat een male chauvinist pig is, én dat president en zwijn zelfs twee hoedanigheden zijn die kunnen samenvallen. (Dat zulks bovendien vooral beledigend is voor zwijnen zal ik hem later wel eens verduidelijken, het is zo al gecompliceerd genoeg.)

Daar is hij dus, meneer de president. Meneerke Trump. We hebben het niet verkeerd gehoord. We hebben ons niet, om het met een Brussels woord te zeggen, getrompeerd. De man die de klimaatcrisis een verzinsel vindt, de man die een muur wil bouwen – naar Berlijns model? – op de grens met Mexico, de man die vrouwen aanspreekt bij hun spleetje, de man die een folterpraktijk als waterboarding terug wil invoeren, de man die misogyn en racistisch is (en niet zelden de twee tegelijk), de man, kortom, die de tijd aanzienlijk wil terugdraaien, díe man wordt de baas van Amerika. De ‘grote’ Verenigde Staten. Een spelbepaler op het wereldtoneel.

De soep mag dan nooit zo heet gegeten worden als ze wordt opgediend, we gaan ongetwijfeld grimmige jaren tegemoet. 

Miljoenen onderbuiken hebben gesproken als uit één keel, in slogans die klinken als een marslied. Met Donald als de katalysator voor al hun angst en onvrede en onzekerheid. De gevestigde orde heeft het moeilijk met die negatieve gevoelens. Ze verkrampt. Verstijft. Weet geen blijf met de kloof tussen hoog en laag geschoold. Geeft oude antwoorden op vragen die geen vragen meer zijn, maar noodkreten. En de populist Trump heeft dat feilloos geroken. Uit de lucht geplukt. Vervolgens vertaald: dat moeras van de gevestigde orde moest en zou worden drooggelegd. “Drain that swamp!” scandeerden miljoenen kelen.

Deze presidentsverkiezingen zijn een game changer geworden. Want de soep mag dan nooit zo heet gegeten worden als ze wordt opgediend, we gaan ongetwijfeld grimmige jaren tegemoet. Hier wordt voor onze ogen geschiedenis geschreven. Over een eeuw zal deze periode in historische naslagwerken gemarkeerd worden als de eindspurt waarmee het failliet van het Westerse, democratische model werd ingezet. Een model dat zichzelf uiteindelijk in de voet schoot, omdat het tussen alle technologische en maatschappelijke modernisering door zichzelf vergat te moderniseren.

Terug naar mijn zoonmans van 7. Die vaak stoere jongensmopjes maakt over meisjes. Onschuldig nog, op zijn leeftijd. Tenminste, als ik blijf doen wat ik doe. Móet doen, vind ik. Namelijk: hem daarop aanspreken. Genderclichés nu al uit zijn hoofd praten. En bij uitbreiding álle clichés. Omdat ze nergens op slaan.

Dat is een beetje moeilijker geworden, nu in de US of A een man die van stereotypen en machopraat zijn handelsmerk heeft gemaakt tot president verkozen is. Qua slecht gedrag beloond zien worden, kan dat tellen. Het strekt volstrekt niet tot voorbeeld, maar zal dat wel doen.

Het wordt moeilijk deze complexe wereld uit te leggen aan mijn zoon. Laat staan dat ik weet te expliqueren waarom we een tikkende tijdbom in de handen van onze nakomelingen leggen. 

En het wordt al zeker moeilijker om deze complexe wereld uit te leggen aan mijn zoon. De krachten en belangen te duiden die lokaal en mondiaal allemaal spelen. Laat staan dat ik weet te expliqueren waarom we dit soort wereld – tikkende tijdbom – als erfenis in de handen van onze nakomelingen leggen. Als zij straks vragen ‘Waarom hebben jullie in hemelsnaam niks gedààn?’ zullen we geen antwoord hebben. We hebben er niet eens één voor onszelf, hier, nu.

Het zotste is nog dat het begon als een clowneske vertoning. Geen hond die geloofde dat die geschifte Trump het Witte Huis zou halen. Maar hoe ranziger zijn praatjes, hoe meer hij het fluweel van the Oval Office binnen handbereik zag komen.

Misschien had iemand Donald ergens onderweg een ouderwetse draai om zijn oren moeten geven. Zeggende: ‘Now you behave, boy!’

Dat punt zijn we helaas ver voorbij.

De onderbuiken hebben gesproken.

En daar word ik zo verdomd stom en stil van.

trumpsupporters

Trump supporters op een Trump rally in Bensalem enkele dagen geleden.

 

Beeld boven: Istock

Schrijf je reactie

1 reactie
  • Ilse says:

    Ook hier waren de verkiezingen een gespreksonderwerp aan tafel… met onze negenjarige zoon en vijfjarige dochter. Die laatste sprak nadien, aan de telefoon met oma, over Donald Dump. De betere verspreking zeg maar…

Copywriter, journalist, woordvoerder, boekenwinkeluitbater, (dorps)dichter… Het cv van Jeroen (42) verzamelt een bonte verzameling stielen en geen ongelukken, met één grote rode draad: taal. Sinds 2013 is hij aan de slag als creatief schrijver bij Studio 100, waar hij onder meer boeken en magazines maakt. Daarnaast heeft hij ook zijn eigen schrijfbedrijfje, De Zinnenspinnerij. Maar voor alles is hij papa van een mondige zoon, Cas (6), die al eens een hoofdrol speelt in Jeroens column voor Charlie Magazine.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen