Superfoods: if it seems too good to be true…

Het is daar weer: het nieuwe jaar! En naar goede gewoonte hoor je dan goede voornemens te maken, om zo een betere versie van jezelf te worden. We kunnen kiezen wat we maar willen. Elke mogelijke eigenschap van onszelf mogen we kritisch onder de loep nemen en opwerpen als werkpunt. En toch gaat het overgrote deel van ons, elk jaar opnieuw, voor de klassiekers: afvallen, sporten en gezonder eten. Dat afvallen kilo’s verliezen is en sporten gelijk staat aan bewegen, lijkt me duidelijk. Maar gezond eten…? Wie weet nog wat dat eigenlijk inhoudt? Waar is ons oergevoel heen? Ons dierlijk instinct, waarop we kunnen vertrouwen om te voorzien in die basisbehoefte: het voeden van ons lichaam?

De voedingsindustrie schijnt gelukkig licht in de duisternis. En dat licht noemen ze ‘superfoods’. Met hun superkrachten zullen ze u fitter, sterker, mooier, geiler en ook wel gezonder maken dan ooit tevoren. Een lepel macapoeder, een handvol gojibessen en een shotje tarwegras per dag en u mag dat goede voornemen als waargemaakt beschouwen.

Of toch maar niet…?

Met hun superkrachten zullen superfoods u fitter, sterker, mooier, geiler en ook wel gezonder maken dan ooit tevoren.

Wat zijn superfoods nu eigenlijk? Zowel Van Dale als Wikipedia kunnen ons geen antwoord geven op deze vraag. Voedingscentrum.nl, dé Nederlandse voedingsinformatie-website omschrijft ze als volgt: “Superfoods zouden door een hoog gehalte aan goede voedingsstoffen en antioxidanten allerlei positieve effecten hebben op de gezondheid. Maar de geclaimde gezondheidseffecten van superfoods zijn over het algemeen niet voldoende wetenschappelijk onderbouwd.”

PubMed, de belangrijkste online medische literatuur databank levert drie artikels op bij het ingeven van de zoekterm ‘superfood’, terwijl bol.com 509 boeken aanbiedt. En dat is logisch. Want marketingmensen zijn de bedenkers van het begrip ‘superfood’, niet wetenschappers. Ze plakten het op een aantal oeroude producten. Goede producten, voor alle duidelijkheid. Waardevolle producten. Maar geen super producten. Ze kunnen namelijk niets meer betekenen voor onze gezondheid dan bijvoorbeeld appels, spinazie of eieren.

Marketingmensen zijn de bedenkers van het begrip ‘superfood’, niet wetenschappers.

‘Matcha’, ‘lucuma’ en ‘chlorella’ klinken echter zoveel exotischer in de oren dan onze dagelijkse kost en hun prijzen spreken evenzeer tot de verbeelding. Hipsters en verschillende gezondheidsgoeroes gingen dan ook al snel met de wonderproducten aan de slag en voor we het goed en wel doorhadden, stond er in de gemiddelde voorraadkast een of ander superfood te blinken. Om ons gezonder te maken.

De beweringen die op de verpakkingen prijken, zijn echter, op z’n zachtst uitgedrukt, misleidend. Helaas laat een concrete wetgeving omtrent superfoods nog wat op zich wachten… Uiteraard moeten dergelijke voedingsmiddelen voldoen aan dezelfde regels als alle andere voedingsmiddelen: ze moeten “veilig zijn en naar behoren geëtiketteerd en al hun beweringen moeten duidelijk zijn en gebaseerd op bewijs dat algemeen door de wetenschappelijke gemeenschap wordt geaccepteerd”.

Maar elk product mag voorlopig de term ‘superfood’ op zijn verpakking plaatsen en het zijn net die vijf extra lettertjes die onze ogen doen fonkelen. Want zou het niet super zijn? Dat we een heel jaar lang mogen brassen, dat we ons niet elke dag moeten uitsloven met groenten en fruit, dat we er niet op moeten letten dagelijks aan onze acht uurtjes slaap te komen, zolang we elke ochtend maar flink ons lepeltje zaadjes en groen drankje binnen hebben.
Wij geloven heel graag in zo’n dingen, maar als het te mooi lijkt om waar te zijn, dan is het dat meestal ook…

Om gezonder te leven hoef je geen buitenaards gekleurde drankjes door je keelgat te gieten of op peperdure bessen te knabbelen.

Onze genen en Het Lot hebben heel wat in de pap te brokken als het op onze gezondheid aankomt, maar wij hebben wel degelijk veel zelf in handen. Gezonder gaan leven is dus een heel verstandig goed voornemen. Daarvoor hoef je echter geen buitenaards gekleurde drankjes door je keelgat te gieten of op peperdure bessen te knabbelen.
Regelmatig bewegen, voldoende rusten en gewoon, gevarieerd eten, met echte, ouwe, getrouwe groentjes en veel fruit als basis. Dat zijn de weinig spectaculaire wegen naar een goede gezondheid. Niet flitsend en voor sommigen misschien een desillusionerende anticlimax. Maar ik laat de poeders en bijenpollen alvast met plezier over aan de hipsters van deze wereld. Ik ben meer een broccoli kind of girl.

Broccolisalade met gerookte zalm

Ingrediënten voor twee normale eters:

• 1 broccoli
• 15 kerstomaatjes, gehalveerd
• 10 olijven, gehalveerd (maakt niet uit welke, zolang je ze maar lekker vindt)
• 1 lente-uitje, in fijne ringetjes
• 2 tl gehakte dille (vers of uit de diepvries)
• het sap van ¼ à ½ citroen (afhankelijk van je smaak en de grootte en rijpheid van de citroen)
• 4 à 5 plakjes gerookte zalm, in grote snippers gescheurd
• 1 tl olijfolie
• versgemalen zwarte peper en grof zeezout
• een handvol rucola of gemengde sla (als je wenst)
• 1 el fijngehakte verse peterselie (als je wenst)

Bereiding:

• Breng water aan de kook en snijd intussen de broccoli in roosjes. Verwijder de harde, taaie schil van de steel en snijd vervolgens ook deze in stukken. Kook de broccoli in 4 minuten beetgaar, giet af, laat goed uitlekken en zoveel mogelijk afkoelen.

• Schep de broccoli om met de dille (en eventuele peterselie), het lente-uitje, het citroensap, de olijfolie en versgemalen zwarte peper en grof zeezout. Als je diepgevroren kruiden gebruikt, ontdooien deze snel tijdens dit proces wanneer de broccoli nog wat warm is.

Schep er de tomaatjes, olijven en zalmsnippers onder en klaar!

Als je ook rucola of sla toevoegt, doe dit dan vlak voor je deze salade opeet. Het citroensap zorgt er namelijk voor dat de blaadjes snel slap (gaar eigenlijk) worden.

Nog meer lekkere, snelle en gezonde kost vind je op www.karolaskitchen.be

Beeld boven: Istock