Gedacht

Een beetje perspectief

De puistjes van Beyoncé en de striemen van Cindy Crawford

Een beetje perspectief

Voor de tweede keer in één week tijd is er een onbewerkte foto gelekt van een celebrity. Vorige week was het de foto van 48-jarig model Cindy Crawford die het internet deed ontploffen, dit keer is Beyoncé aan de beurt.

De foto’s werden gemaakt voor een beauty shoot voor L’Oréal in 2013 en konden ontsnappen nog voor er een laagje Photoshop overheen werd gelegd. We zien – hemeltje lief! – poriën en puistjes. Twitter ging natuurlijk over de rooie. “She looks like a cigarette smoker!” “Not so flawless at all!” Een artikel op online magazine Gawker las zelfs “Uh-Oh: Beyoncé’s Face Is Uh-Oh”.

Beyoncé werd in het verleden al herhaaldelijk op het matje geroepen door haar achterban. Zij pikken het niet dat een vrouw die zingt “I woke up like this”, zo angstvallig is om niet door de mand te vallen. Ze bewerkt haar Instagramkiekjes en stelt een veto over onaantrekkelijke foto’s tijdens haar optredens. Compleet onnodig natuurlijk, maar neem het haar eens kwalijk. Want ze laat één rimpel zien en het internet staat op z’n kop.

Er zit een vies randje aan het online becommentariëren van iemands lichaam. Alsof het lichaam ineens publiek bezit is.

Waarom zijn we geschokt, elke keer dat we dergelijke beelden zien? Is ons oog zo geconditioneerd om perfecte beelden te zien, dat we naar adem happen als die perfectie doorbroken wordt? “Zie je wel”, zuchten we opgelucht, “ze is ook menselijk!” We vinden er zelfs een perverse vorm van voldoening in.

Er zit een vies randje aan het online becommentariëren van iemands lichaam. Alsof het lichaam niet langer van de beroemdheid in kwestie is, maar publiek bezit. Over Cindy Crawfords buik las ik ergens op Facebook dat het “de beste manier van anticonceptie is”. Niemand wil toch achterblijven met een post-baby body als dat van haar?

Jezus fucking Christus. Wat een vreselijk vicieuze cirkel. Kunnen we alsjeblieft allemaal even stoppen met kankeren en commentaar geven? Kunnen we niet gewoon aanvaarden dat lijven poriën, rimpels en onregelmatigheden hebben? En stoppen met streven naar die absolute en onbestaande perfectie? Beeld je in hoeveel ruimte er dan in je hoofd vrijkomt, ruimte voor leuke dingen en interessante gesprekken.

Een vriendin van me zegt soms: “We zouden één dag per jaar gewoon met z’n allen naakt moeten rondlopen. Dan zouden we zien dat ons doodgewone lijf perfect normaal is.”

Een beetje perspectief. Sounds like a plan to me.

Schrijf je reactie

2 reacties
  • Liesje says:

    De beste plaats om al je complexen kwijt te raken: een sauna. Daar zie je echte lijven.

    • Vera says:

      Ik ben momenteel 47 jaar, en heb altijd een vooral HAAT / liefde verhouding gehad met mijn lichaam. Ik heb / zal mij altijd zo aankleden, dat ik vind dat ik mijn minpuntjes heb verstopt. Een 10 jaar geleden ben in met mijn gezin op mijn eigen verzoek eens naar het naaktstrand geweest. Hoewel dit bij een 2tal bezoekjes is gebleven, ben ik toch gedeeltelijk over enkele complexen heen gegaan. Nu heb ik door omstandigheden de kans gegrepen om mij om te vormen, en ben ik een opleiding “zorgkundige” aan het volgen.
      In deze opleiding kom je dus dikwijls in contact met personen die afhangen van uw (lichaams) verzorging.
      Mensen op welke leeftijd / stadium of wat dan ook, zijn mooi. Ieder rimpel / ieder vetrolletje / ieder litteken is een deel van een leven. En maakt de mens wat hij nu is in het leven.
      Ik heb mezelf nog nooit zo geaccepteerd zoals ik nu ben in het leven. Dus aan al die mensen die problemen hebben met zichzelf … een ander is niet beter / mooier of wat dan ook. Zij verbergen hun minpuntjes evengoed. Je ziet alleen maar de schil. Je weet niet hoe zoet of zuur het fruit eronder smaakt.

Jozefien was in een vorig leven art-director bij de vrouwenbladen en is nu kapitein van het Charlie-schip. Haar stokpaardjes zijn gendergelijkheid, beeldvorming in de media en het opvoeden van twee luidruchtige jongens.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen