Emoshit

Komt een vrouw bij de gynaecoloog…

Komt een vrouw bij de gynaecoloog…

Een paar weken geleden was het zover. Ik ging naar een nieuwe gynaecoloog. Die eerste keer is altijd spannend. En daarom had ik me er op voorhand mentaal op voorbereid dat deze vrouw mijn vrouwelijke delen zou gaan bekijken. Gewoon, ik ben graag voorbereid als het er écht op aankomt.

Nu, ik ga binnen in haar ‘bureau’ (‘onderzoekskamer?’, ‘kabinet?’) en daar staan ze, MET TWEE. Een vrouw die zich voorstelt als mijn gynaecoloog en haar stagiair. EEN STAGIAIR. DAT MOET MIJ WEER OVERKOMEN.

En geen vrouwelijke stagiair. Nee hoor, een mannelijke.
En niet oud en verrimpeld, maar jong én viriel.
En niet lelijk natuurlijk, maar knap, want lelijk was te veel gevraagd.

En dit lichaam hier wordt opslag onpasselijk.
En waar ik voor vrees, gebeurt.
“Of ik het erg zou vinden als deze stagiair mee de consultatie zou volgen?”
Heel mijn binnenste schreeuwt: “JA, HEEL ERG, LAAT HET NIET GEBEUREN. JE WIL DIT NIET.”
Luidop zeg ik: “Euh, nee, dan zeker?”
Ik ben zo’n verrekte people pleaser.

Maar zie, ik dacht aan hoe iedereen ‘nee’ zou zeggen (welke normale, gezonde persoon zegt ook ‘ja’?) tegen deze dokter in opleiding, en hoe hij nooit iets zou leren. En dat dat dan ook mijn schuld zou zijn.
Dus ik zei dus: “Euh, nee zeker?” Ik vroeg het eigenlijk. Omdat ik hen zo de kans gaf om het nog ongedaan te maken.

Waarop de gynaecoloog zegt: “Ja, jij beslist, hé.”
IK KRIJG NOG EEN KANS.
En weer stel ik heel mijn lichaam teleur door te zeggen: “Ja dan, hé?”

Zoals dat gaat bij een bezoek aan de gynaecoloog moet je onderaan al je kleren uitdoen. En moet je dan gaan liggen met je twee benen in die beugels. Het valt niet te ontkennen dat ze beiden goed zicht hebben op de kern van mijn vrouwelijkheid. Als Hitler zo’n goed zicht had gehad op Frankrijk als die twee op mijn vrouwelijke delen, dan had hij de oorlog niet verloren. Ik zeg het je.

Tot daar valt het allemaal nog mee.
Maar dan komt het moment op het einde van de consultatie waarop de gynaecoloog zegt: “En heb je nog iets te vragen?”

Hier was ik al van in het begin bang voor. Want ik had inderdaad iets te vragen. En ik had op voorhand aan mezelf gezegd: ‘het gaat niet gênant zijn, die mensen horen zo’n dingen elke dag. En als je het nu niet vraagt, heb je er weer een jaar spijt van. En ook: zo’n consultatie kost 80 ballen. Haal dat geld eruit. KOMAAN.’

En ik zeg: “Ja, eigenlijk wel.”

En ik voel al het bloed naar mijn hoofd trekken, terwijl ik vraag: “Hoe komt het dat ik soms zo’n gevoel X* heb in mijn…

En ik stop met praten.
Het lijkt alsof ik bloot op een podium sta voor duizend mensen.
Het is zover: EEN BLACK-OUT. Ik ben vergeten hoe ik in elkaar zit.

Na een lange stilte zeg ik dan: “… in mijn baarmoeder.”

En zij zegt: “Je bedoelt je vagina?”

En ik zeg (totaal van de kaart, zenuwachtig, ik weet niets meer, ik denk dat ik zelfs niet meer weet welk geslacht ik heb, was ik nu een meisje? ja toch hé?): “Ja, dat ding het dichtste bij de uitgang …” En ik wijs naar mijn VAGINA (nu weet ik het wél natuurlijk).

Triest.
De gynaecoloog kijkt mij teleurgesteld aan en zegt: “Je vagina dus.”
En ik zeg: “Ah ja, inderdaad, dat.”

Einde verhaal.
Hoeveel erger kan je leven worden?
Niet veel denk ik.

baarmoedervagina-2

Enfin, ik kwam onlangs het artikel, ‘11 pressing questions for an ob-gyn tegen en misschien valt het dan toch nog mee.
1. Volgens deze gynaecoloog is niets ooit gênant. Wat je ook meemaakt of te vragen hebt: it’s happened to somebody else before. Ik weet niet hoe het bij u zit, maar op een of andere manier vraag ik me ECHT af of er OOIT al iemand bij de gynaecoloog het verschil tussen haar baarmoeder en vagina is vergeten. Ik weet het niet. Ik vraag het mij af.
2. Deze vrouw noemt vagina’s: ‘kleine zelfkuisende oventjes’. Het is officieel. IK HOU VAN HAAR.

* Ik ga niet zeggen welk gevoel. Mijn collega’s lezen dit ook, mijn papa, allemaal onbekenden. Zijdezot.

Zita en Sara Theunynck schrijven samen op hun blog genaamd Emoshit. ‘Want verstandige blogs met nuttige tips zijn er al genoeg.’ Emoshit.be

Schrijf je reactie

11 reacties
  • lenny face says:

    Dit is echt te grappig! Haha, heerlijk!

  • Ikwensanoniemteblijvenuitrespectvoormijnbroer :-) says:

    Mijn schoonzus ging na haar bevalling op controle naar de gynaecoloog. Mijn broer, verse vader, ging mee met zijn vrouwke.
    Op een bepaald moment zegt de gynaecoloog tegen haar: “Het kan best zijn dat als je niest, je nog stukjes of weefsels van je moederkoek uitniest.”
    Waarop mijn broer heel verschrikt: “Door haar neus????!!!?”

    Je ziet, het kán nog gênanter 🙂

  • liese says:

    mijn baby werd ter wereld gezet door een stagiaire. Ze was supervriendelijk en zag eruit als Linde Merckpoel. Ik vergeet zo’n moment uiteraard nooit meer en zij droeg bij tot de positieve vibe tijdens mijn tweede bevalling. Mijn eerste bevalling werd uigevoerd door een doorwinterde gyneacoloog, hij is welgeteld 10 minuten met mij bezig geweest, achteraf kreeg ik een proficiat en de factuur.

  • Annelies says:

    Ik heb mij helemaal nog nooit beschaamd gevoeld of het een gênante situatie gevonden om voor een gynaecoloog / -oge mijn benen te spreiden. Integendeel, ik vind het altijd heel vreemd als gynaecologen mij de vraag stelden of de stagiair mocht blijven. Dat wordt (voor zover ik weet, mind you, ik ben verre van alwetend ;-)) bij geen enkele andere stage gevraagd.

    En geloof me, ik heb drie kinderen, geconcipieerd via IVF en andere behandelingen, dus ik heb vééééééééél gynaecologen en vééééééél stagiairs gezien. 🙂

    Ik vind dat zelfs een vorm van discriminatie dat je zou weigeren om een mannelijke stagiair bij je consultatie te laten aanwezig zijn. Is mij ook een compleet raadsel waarom je dat zou doen. Het gaat om een arts, die dingen moet leren. Zowel op het fysieke als op het psychologische vlak. Ik kan me zijn gezicht niet meer voor de geest halen, maar ik zal nooit het gebaar van die vriendelijke stagiair vergeten die me een doos kleenex aanreikte na een spontane huilbui bij de zoveelste teleurstelling. <3

  • Fei says:

    Haha zalig gewoon. Alsof zo’n consultatie al niet awkward genoeg is!

  • Regina says:

    jamaar, nu wil ik ook wel de rest van t verhaal he. Het begon net goed op gang te komen… 🙂

  • Laura says:

    Ik studeer morgen af als arts en ik ben dus de voorbije 2 jaar die awkward stagiaire in het hoekje van de kamer geweest die vraagt of ze ook eens mag kijken of aan u mag komen. Bij deze wil ik laten weten dat ik de mannen en vrouwen die mijn geklungel en rare gestaar hebben toegelaten, enorm dankbaar ben hiervoor!
    Een gynaecologisch onderzoek is een van de meest intieme onderzoeken, maar je kan dit nooit leren als je het nooit mag oefenen, dus die stagiair zal vast heel blij zijn geweest met feit dat hij in de kamer mocht blijven. Zeker van mijn mannelijke collega’s heb ik vaak gehoord dat zij sommige dagen tijdens hun gynaecologie-stage meer van het behangpapier op de gang hadden gezien dan van vrouwen hun edele delen.
    Uiteindelijk zullen sommige van die stagiairs ooit ook uw baby’s op de wereld zetten en uitstrijkjes verzorgen, dus elke vrouw die haar schaamte overwint en ons laat meekijken, is een schat waard!
    En ja, uiteindelijk zijn artsen, en ook stagiairs, zodanig veel menselijke lichamen in onflatterende houdingen en van veel te dichtbij dat we daar perfect tegen kunnen. Evenals de rare vragen: jij had het als vrouw tenminste niet over je prostaat 😉

    • Eva says:

      Helemaal mee eens, Laura!
      Als jonge huisarts ben ik de ‘bereidwillige’ patiënten tijdens mijn stage zéér dankbaar. De man waarbij ik de eerste keer een bloedname deed, de vrouw bij wie ik mijn eerste vaccin zette en ga zo maar door. Als vrouwelijke stagiaire bij de uroloog beland je in een vergelijkbare situatie: dank aan de mannen die hun prostaatonderzoek laten uitvoeren door of in het bijzijn van jonge vrouwelijke stagiaires!
      Zita, om op je vraag te antwoorden: Ja, heel veel vrouwen vergeten soms het verschil tussen vagina en baarmoeder. En dat is helemaal niet erg 😉

    • Zita says:

      All right! Da’s waar. Ik zat alvast in de juiste range van lichaamsdelen. Fijn dat jij het zo bekijkt! Xxx

Zita wil maar een paar dingen in het leven. Eén: iets betekenen. Twee: minder twijfelen over wat ze dan wil betekenen. Drie: letterkoekjes in de oven roosteren, want dan zijn die écht knapperiger. Vier: minder huilen om onnozele dingen, zoals wanneer ze een platte band heeft met haar fiets, of omdat ze gevallen is met haar witte broek, want geef toe, dat is ECHT frustrerend.

Colofon

Adres Redactie

Toko Space t.a.v. Charlie Magazine
Statiestraat 139
2600 Antwerpen